در این ماده خانم مریم رجوی چنین میگویند:
ایران فردا، کشور احترام به حقوق‌بشر است.
ما متعهد به «بیانیه جهانی حقوق‌بشر» و میثاق‌ها و کنوانسیونهای بین‌المللی از جمله «میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی»، «کنوانسیون علیه شکنجه» و «کنوانسیون حذف کلیه اشکال تبعیض علیه زنان» می‌باشیم.
ما بر خودمختاری کردستان ایران که طرح آن را شورای ملی مقاومت تصویب کرده، تأکید داریم.
زبان و فرهنگ هموطنان ما از هر ملیتی که هستند، در زمره سرمایه‌های انسانی تمام مردم این کشور است که باید در ایران فردا ترویج شود و گسترش پیدا کند.
این تلخ‌ترین تجربه تاریخ معاصر ایران، در بیش از ۴دهه حاکمیت آخوندی است
که با خیانتی آشکار به آرمانهای آزادیخواهانه مردم ایران همراه بود.
نقض همه حقوق و موازین بشری، در بند بند مواد منشور بین‌المللی حقوق‌بشر، چه در موضع‌گیریهای سران رژیم و چه به‌صورت عملی و در عملکرد روزانه رژیم، علیه زندگی سیاسی و اجتماعی مردم در کوچه و خیابان دیده می‌شود.
بله در دیدگاه ارتجاعی آخوندهای حاکم بر ایران، صحبت از آزادیها جایی ندارد.
اما در باور خانم مریم رجوی و مقاومت ایران، آزادی یک آرمان است و نه حتی یک الزام.
آزادی، نغمه انسانهای آزاده‌ای است که رهایی خودشان را در آزادی جامعه می‌جویند.
سرود آزادی طنین پرخروش و همیشه جاری مبارزه تمامی رنجبران و ستمکشان زمین، علیه نظامهای ضدبشری است.
و امروز فریاد حق‌طلبانه مجاهدین خلق و یاران آنها در سراسر جهان است.
