فصل سوم تبیین جهان: طیف روشهای انحرافی
آقای مسعود رجوی میگویند:
آیا تعقّل، جمعبندی و به‌کار انداختن قدرت فکر و استدلال، چیز زیانبار و بدی
است؟ نه! مگر ما به آن احتیاج نداریم؟
وقتی ما صحبت از عقلیگری یا عقلانیگری محض می‌کنیم یعنی بها ندادن یا کم بها دادن به نقش عینیات، محسوسات، تجربه، عمل.
خلاصه «عین » و چیز خارج از ذهن. یعنی نقش عقل و منطق را مطلق کردن،
که گویا نیازی به تجربه و علم و عینیت و واقعیتها نداریم.
افلاطون، دومین فیلسوف کلاسیک یونان و شاگرد سقراط بود.
سقراط جام شوکران را سر کشید و درگذشت.
افلاطون، شاهد مرگ استاد بود.
افلاطون مدرسه‌ای بنیان گذاشت. و به یاد پهلوان افسانه‌ای یونان،
آکادموس، نام مدرسه را «آکادمیا » گذاشت.
نام «آکادمی » از همان زمان تا به امروز باقی مانده است.
در این مدرسه بود که افلاطون، به این باور رسید که:
جهان ما، جهان سایه هاست.
…. استدلال دیگری در یونان باستان بود که مطابق آن، خدا را اثبات کرده و
میگفتند: «هر جنبنده‌یی، جنباننده‌یی دارد.
خیلی خوب، هر چیزی که میجنبد،
یکی آن را می‌جنباند…..
