یادآوری می‌شود که از آذر ماه ۱۳۵۸ تا بهمن همان سال روزهای جمعه هر هفته در دانشگاه صنعتی شریف توسط مسعود رجوی در جمع کثیری از دانشجویان و دانش‌آموزان و جوانان آموزش داده می‌شد.
اصوال شناخت چیست؟ چطور حاصل می‌شود؟
درست و غلط بودنش با چه معیارهایی ارزیابی می‌شود.
شناسایی درست چه متد و چه منطقی دارد؟
بحث ما از اینجا شروع شد که ایدئولوژی چیست؟
ایدئولوژی در مورد همین مسائلی که تابه‌حال صحبت کردیم، بحث می‌کند.
به بیان روشن‌تر، از عقاید و نظریات فلسفی، سیاسی، اخلاقی، حقوقی، ایدئولوژی، نظامی هنری و… است.
که جمیع عملکردها و مناسبات و روابط انسانی را دربرمی‌گیرد.
و آنها را تبیین و تنظیم می‌کند.
یعنی همه کارهایی که انجام می‌دهیم، حتی اگر خودمان ندانیم، برحسب یک ایدئولوژی و ادراکی که از جهان ـ ولو ناخودآگاه ـ جامعه یا تربیت مان، وراثت یا طبقه مان به ما داده شده، تنظیم شده است.
پس ایدئولوژی، راهنمای عمل ماست.
باید تأکید کنیم که: بدون یک ایدئولوژی انقلابی نمی‌توان نهضتی انقلابی داشت. بدون یک ایدئولوژی انقلابی
و بدون یک ایدئولوژیی انقلابی نمی‌توان فردی انقلابی ساخت.
مگر این‌که بخواهیم خودمان را به چند قدم یا چند اقدام غیرمستمر راضی کرده و پیگیریش برایمان مهم نباشد.
اگر بحثهای ایدئولوژیک مسیر درست را طی کند، و مسیر درست از مسیر انحرافی تشخیص داده شود، چه اهمیتی برای پیروزی انقلاب ما دارد.
شهید بنیانگذار ما »محمد حنیف« چه خوب گفته بود که »کار ایدئولوژیک چسب اصلی تشکیلات است«.
چرا که همه حرکتها را به هم ربط می‌دهد و در سراسرشان جاری است.
. پس ملاحظه می‌کنیم که هر ایدئولوژی سه مسأله یا موضوع اساسی دارد:
۱ـ وجود ۲ـ انسان ۳ـ تاریخ.
بنابراین، اگر یک ایدئولوژی کامل باشد، بایستی به این سه مسأله جواب بدهد.
کردارهای انسان چیست؟ آیا انسان مجبور است یا مختار؟
اگر مجبور باشد، پس چرا یکی جبراً در مقابل شکنجه و شلاق و شهادت مقاومت و گردن‌فرازی می‌کند و میایستد.
و دیگری جبراً تن به هر گونه ذلت و پستی می‌دهد.
